Apple en Nvidia, de twee meest waardevolle bedrijven ter wereld qua marktkapitalisatie, hebben meer dan 1 biljoen dollar toegezegd aan de Amerikaanse toeleveringsketen voor elektronica en presenteren zichzelf als strategische bondgenoten op het gebied van reshoring en industriële soevereiniteit. Bij nadere beschouwing blijkt echter dat deze politiek symbolische gebaren de echte reshoring-verschuivingen missen die worden geclaimd, wat verborgen economische en geopolitieke risico's met zich meebrengt.
Spraakmakende beloftes met beperkte impact?
Als we verder kijken dan de krantenkoppen en de aankondigingen nader onderzoeken, zien we dat deze aankondigingen van biljoenen dollars kapitaalinvesteringen samenvoegen met bredere bedrijfskosten, salarisadministratie en langlopende inkoopcontracten. Sommige maatregelen herverpakken ook eerder bekendgemaakte initiatieven of weerspiegelen projecten die waarschijnlijk vooruitgang hebben geboekt, ongeacht de politieke context.
Het is ook de moeite waard eraan te denken dat noch Apple noch Nvidia rechtstreeks aanzienlijke productiefaciliteiten exploiteert, wat betekent dat de daadwerkelijke investeringen voornamelijk zullen worden uitgevoerd door hun aannemers en leveranciers.
Politieke signalering in plaats van industriële transformatie
De toezeggingen weerspiegelen een strategische positionering die is ontworpen om gunstige voorwaarden van de Trump-regering te krijgen, met name met betrekking tot:
- Behoud van de CHIPS and Science Act, cruciaal voor financiering en fiscale prikkels die Apple en Nvidia indirect ten goede komen door de binnenlandse productie van halfgeleiders te versterken.
- Het verminderen van de potentiële blootstelling aan een voorgesteld invoertarief van 25% op halfgeleiders, rekening houdend met halfgeleiders van Taiwanese makelij, is essentieel voor het AI-chipaanbod van Nvidia.
- Het terugdraaien van uitgebreide exportbeperkingen op geavanceerde Amerikaanse halfgeleiders die momenteel de markttoegang beperken en het risico lopen rivaliserende, op China afgestemde AI-ecosystemen te versnellen.
Geopolitieke gok kan averechts werken op Amerikaanse techreuzen
Hoewel deze toezeggingen een laag risico lijken te hebben vanwege hun niet-bindende karakter, kunnen ze ernstige geopolitieke implicaties hebben.
De productie van halfgeleiders vereist stabiliteit en duidelijkheid over het beleid op de lange termijn in plaats van politieke symboliek. Door zich publiekelijk aan te sluiten bij de reshoring-retoriek van de Trump-regering, riskeren Apple en Nvidia terugslag van internationale partners. Aangezien het grootste deel van hun inkomsten afkomstig is van wereldwijde markten, kunnen mogelijke vergeldingsmaatregelen - zoals recente Chinese onderzoeken naar Nvidia en Intel wegens concurrentiebeperkende praktijken - hun marktposities aanzienlijk schaden.
Achter de krantenkoppen over reshoring: er blijven grote structurele uitdagingen
Deze aankondigingen overschaduwen de aanhoudende onderliggende uitdagingen in de Amerikaanse halfgeleiderproductie.
Ervaringen van Samsung en TSMC, die meer dan 30 miljard dollar hebben geïnvesteerd in nieuwe faciliteiten in de VS, onderstrepen hindernissen, waaronder een tekort aan geschoolde arbeidskrachten, zwakke punten in het ecosysteem van binnenlandse leveranciers en een grote afhankelijkheid van geïmporteerde machines en experts. De faciliteit van TSMC in Arizona is een jaar te laat geopend en heeft te maken met bedrijfskosten die 30-50% hoger zijn dan die van Taiwanese fabrieken. De faciliteit van Samsung in Texas kampt op dezelfde manier met vertragingen.
Restrictief immigratiebeleid, onzekere handelsdynamiek en beperkte onderwijskaders onder de regering-Trump bieden weinig steun voor het oplossen van deze systemische problemen.
Een riskante gok: het verwaarlozen van legacy-chips en te veel investeren in AI
De huidige inspanningen op het gebied van reshoring geven overweldigend prioriteit aan geavanceerde AI-gerelateerde chips, gedreven door de vraag van een paar grote bedrijven, waaronder Meta, Microsoft, Amazon en Alphabet. Hoewel deze investeringen de onmiddellijke behoeften aan AI-infrastructuur ondersteunen, negeert de beperkte focus kwetsbaarheden die tijdens het chiptekort van 2021-2022 aan het licht zijn gekomen.
Legacy-chips - goedkope, essentiële componenten voor de automobiel- en industriële sector - zijn goed voor ongeveer 70% van de wereldwijde halfgeleidervolumes, maar blijven grotendeels afwezig in reshoringstrategieën. De groeiende dominantie van China in de productie van legacy chips (40% wereldwijd versus slechts 7% in de VS) verhoogt de strategische risico's.
Tegelijkertijd kan een plateau of verschuiving in de AI-gerelateerde vraag er snel toe leiden dat recent gebouwde AI-gerichte faciliteiten onderbenut raken, waardoor ambitieuze investeringen worden omgezet in kostbare overcapaciteit.
Reshoring-retoriek maskeert diepere vragen over de achteruitgang van halfgeleiders in de VS
Te midden van het enthousiasme van reshoring blijven fundamentele vragen onbeantwoord: waarom heeft de Amerikaanse halfgeleiderproductie zijn concurrentievoordeel verloren en waarom heeft het nu aanzienlijke overheidssubsidies nodig om te herstellen?
De achteruitgang van de industrie kwam deels voort uit strategische keuzes van grote Amerikaanse bedrijven zoals Apple, Nvidia en Google, die wereldwijde efficiëntie omarmden: inkoop uit Azië en Europa, productie in Azië-Pacific en Mexico, en wereldwijd profiteren. Ironisch genoeg staan deze bedrijven nu klaar om te profiteren van reshoring-prikkels, ondanks dat ze nooit sterk afhankelijk zijn van binnenlandse productie.
De reshoring-agenda dreigt vitale internationale partnerschappen te ondermijnen waarvan het wereldwijde succes van deze bedrijven nog steeds afhankelijk is.
